Autoritratto immaginario di Angelica Kauffmann
Inventarnummer1984.0312
TitelAutoritratto immaginario di Angelica Kauffmann
Hersteller Carlo Maria Mariani
BeschreibungHet imaginair zelfportret van Angelica Kauffmann toont één van de meest vooraanstaande kunstenaars uit het Neoklassicisme rond 1800. Van Kauffmann zijn wel zelfportretten bekend, ook met hoed, maar niet deze versie. Zoals de titel aangeeft is het een verzonnen zelfportret, dat Mariani in 1976 maakte. Kauffmann draagt hier de hoed waarmee haar vriend Johann Wolfgang von Goethe wordt afgebeeld op een portret door Johann Tischbein uit 1787. Mariani probeert Kauffmann als het ware met haar culturele omgeving tot leven te wekken. Hij bewondert haar zozeer, dat hij zelfs brieven aan haar schreef.
Op het eerste gezicht lijkt dit schilderij van Carlo Maria Mariani niet op moderne kunst. Stilistisch is het verwant met het Neoclassicisme van rond 1800, toen de klassieke oudheid werd herbeleefd in een iets eleganter, hoofse stijl. Het toont één van de meest vooraanstaande kunstenaars uit die periode. Van Kauffmann zijn wel zelfportretten bekend, ook met hoed, maar niet deze versie. Zoals de titel aangeeft is het een verzonnen zelfportret, dat Mariani in 1976 maakte. Wat heeft Mariani ertoe bewogen dit denkbeeldige zelfportret van deze neoclassicistische kunstenares te maken?
Op Autoritratto immaginario di Angelica Kauffmann draagt de kunstenares de hoed waarmee haar vriend Johann Wolfgang von Goethe wordt afgebeeld op een portret door Johann Tischbein uit 1787. Goethe mijmert daar te midden van resten uit de klassieke oudheid. Kauffmann, geboren in Zwitserland, werkte in Duitsland, Italië en Engeland, waar zij in 1786 medeoprichtster was van de beroemde Royal Academy. Zij sprak diverse talen, reisde veel en had naast een rijke clientèle van vorstenhuizen in heel Europa, een groot intellectueel netwerk. Mariani probeert Kauffmann als het ware, met haar culturele omgeving, tot leven te wekken. Hij bewondert haar zozeer, dat hij zelfs brieven aan haar schreef.
Dit werk werd in 1984 door het Groninger Museum aangekocht, samen met de tekening Perseus en Andromeda, een voorstudie voor een ander schilderij van Mariani. De mythologische held Perseus bevrijdt hier de koningsdochter Andromeda van een zeemonster, aan wie zij geofferd zou worden. Dit schilderij heeft al eens bestaan. Het werd gemaakt door Anton Rafael Mengs, geïnspireerd op klassieke sculpturen, maar vrijwel niemand heeft het ooit gezien. Het is verloren gegaan bij het transport per schip naar Engeland, kort nadat het was gemaakt. Mariani wilde het werk voor de kunstgeschiedenis behouden door het te herscheppen.
Met het imaginaire zelfportret van Kauffmann schept Mariani een remake van een belangrijk werk van Mengs, maar hij imiteert de neoclassicistische kunstenaars niet letterlijk. Hij voegt een element van zijn eigen tijd toe, net zoals zijn neoclassicistische collega’s deden met beeldelementen uit de klassieke oudheid. Hij laat kunsthistorische en cultuurhistorische verbanden als het ware direct in beeld zien.
Mariani wordt beschouwd als de belangrijkste vertegenwoordiger van een groep Italiaanse kunstenaars die in 1980 bekend werd onder de naam ‘Pittura colta’ (geoogste schilderkunst). Het was niet echt een groep, want de kunstenaars werkten onafhankelijk van elkaar, maar zij deelden een voorliefde voor de klassieke oudheid, renaissance en neoclassicisme, zowel in thema als in stijl. Het museum bezit ook werken van Alberto Abate, Ubaldo Bartolini en Carlo Bertocci.
Carlo Maria Mariani pays tribute here to two artists whom he deeply admires. The first one is Angelika Kauffmann (1741-1807), an artist of the Neoclassicist era. Mariani, who has adopted a neoclassical painting style himself, wrote in a letter to her: ‘Unfortunately, I was born too late and I am bitterly disappointed not to have ever been able to meet you personally’. This ‘imaginary self-portrait’ features her with a hat which in reality was worn by Goethe as he was depicted in a famous portrait from 1787. Kauffmann and Goethe were in fact friends and there is no doubt that Mariani would also have preferred to have lived in their day and time, during which artists’ main aim was to capture classical, eternal beauty.
Carlo Maria Mariani verbindet hier eine Hommage an zwei Künstler, die er sehr bewundert. Zunächst einmal ist das die klassizistische Malerin Angelika Kauffmann (1741-1807). Mariani, der selbst auch im Stil des Klassizismus malt, schreibt ihr in einem Brief: „Leider bin ich zu spät geboren und bitter enttäuscht, Sie nie persönlich kennengelernt zu haben.“ In diesem Imaginären Selbstbildnis setzt er ihr den Hut auf, den Goethe in Tischbeins berühmtem Bildnis Goethe in der Campagna (1787) trug. Kauffmann und Goethe waren miteinander befreundet und Mariani hätte am liebsten in ihrer Zeit gelebt, als Künstler dem Ideal der klassischen, ewig währenden Schönheit nacheiferten.
Op het eerste gezicht lijkt dit schilderij van Carlo Maria Mariani niet op moderne kunst. Stilistisch is het verwant met het Neoclassicisme van rond 1800, toen de klassieke oudheid werd herbeleefd in een iets eleganter, hoofse stijl. Het toont één van de meest vooraanstaande kunstenaars uit die periode. Van Kauffmann zijn wel zelfportretten bekend, ook met hoed, maar niet deze versie. Zoals de titel aangeeft is het een verzonnen zelfportret, dat Mariani in 1976 maakte. Wat heeft Mariani ertoe bewogen dit denkbeeldige zelfportret van deze neoclassicistische kunstenares te maken?
Op Autoritratto immaginario di Angelica Kauffmann draagt de kunstenares de hoed waarmee haar vriend Johann Wolfgang von Goethe wordt afgebeeld op een portret door Johann Tischbein uit 1787. Goethe mijmert daar te midden van resten uit de klassieke oudheid. Kauffmann, geboren in Zwitserland, werkte in Duitsland, Italië en Engeland, waar zij in 1786 medeoprichtster was van de beroemde Royal Academy. Zij sprak diverse talen, reisde veel en had naast een rijke clientèle van vorstenhuizen in heel Europa, een groot intellectueel netwerk. Mariani probeert Kauffmann als het ware, met haar culturele omgeving, tot leven te wekken. Hij bewondert haar zozeer, dat hij zelfs brieven aan haar schreef.
Dit werk werd in 1984 door het Groninger Museum aangekocht, samen met de tekening Perseus en Andromeda, een voorstudie voor een ander schilderij van Mariani. De mythologische held Perseus bevrijdt hier de koningsdochter Andromeda van een zeemonster, aan wie zij geofferd zou worden. Dit schilderij heeft al eens bestaan. Het werd gemaakt door Anton Rafael Mengs, geïnspireerd op klassieke sculpturen, maar vrijwel niemand heeft het ooit gezien. Het is verloren gegaan bij het transport per schip naar Engeland, kort nadat het was gemaakt. Mariani wilde het werk voor de kunstgeschiedenis behouden door het te herscheppen.
Met het imaginaire zelfportret van Kauffmann schept Mariani een remake van een belangrijk werk van Mengs, maar hij imiteert de neoclassicistische kunstenaars niet letterlijk. Hij voegt een element van zijn eigen tijd toe, net zoals zijn neoclassicistische collega’s deden met beeldelementen uit de klassieke oudheid. Hij laat kunsthistorische en cultuurhistorische verbanden als het ware direct in beeld zien.
Mariani wordt beschouwd als de belangrijkste vertegenwoordiger van een groep Italiaanse kunstenaars die in 1980 bekend werd onder de naam ‘Pittura colta’ (geoogste schilderkunst). Het was niet echt een groep, want de kunstenaars werkten onafhankelijk van elkaar, maar zij deelden een voorliefde voor de klassieke oudheid, renaissance en neoclassicisme, zowel in thema als in stijl. Het museum bezit ook werken van Alberto Abate, Ubaldo Bartolini en Carlo Bertocci.
Carlo Maria Mariani pays tribute here to two artists whom he deeply admires. The first one is Angelika Kauffmann (1741-1807), an artist of the Neoclassicist era. Mariani, who has adopted a neoclassical painting style himself, wrote in a letter to her: ‘Unfortunately, I was born too late and I am bitterly disappointed not to have ever been able to meet you personally’. This ‘imaginary self-portrait’ features her with a hat which in reality was worn by Goethe as he was depicted in a famous portrait from 1787. Kauffmann and Goethe were in fact friends and there is no doubt that Mariani would also have preferred to have lived in their day and time, during which artists’ main aim was to capture classical, eternal beauty.
Carlo Maria Mariani verbindet hier eine Hommage an zwei Künstler, die er sehr bewundert. Zunächst einmal ist das die klassizistische Malerin Angelika Kauffmann (1741-1807). Mariani, der selbst auch im Stil des Klassizismus malt, schreibt ihr in einem Brief: „Leider bin ich zu spät geboren und bitter enttäuscht, Sie nie persönlich kennengelernt zu haben.“ In diesem Imaginären Selbstbildnis setzt er ihr den Hut auf, den Goethe in Tischbeins berühmtem Bildnis Goethe in der Campagna (1787) trug. Kauffmann und Goethe waren miteinander befreundet und Mariani hätte am liebsten in ihrer Zeit gelebt, als Künstler dem Ideal der klassischen, ewig währenden Schönheit nacheiferten.
Datum 1976
Entstehungszeitraum20e eeuw
PersonenschlagwortKauffmann, Angelica
Objektbezeichnungschilderijen, portretten
Sachgruppeschilderijen
Technikschilderen
Format
- hoogte: 76.00 cm
breedte: 59.00 cm